Κοκκιν' αχείλι εφίλισα κι έβαψε το δικό μου, και στο μαντήλι το 'συρα κι έβαψε το μαντήλι, και στο ποτάμι το 'πλυνα κι έβαψε το ποτάμι κι έβαψε η άκρη του γιαλού κι η μέση του πελάγου Κατέβει ο αϊτός να πιει νερό κι έβαψαν τα φτερά του, κι έβαψε ο ήλιος ο μισός και το φεγγάρι ακέριο.
Κι άλλο :
Το Κωστσαντή ‘χουν στη φλακή πουλάκι κανακίζει δεν είχε ο βαριόμοιρος φαί να το ταίζει το μπράτσο ντου φλεβοτομά το αίμα του του δόύδει φάε κι εσύ καλό πουλί απ’αντρωμένου σπάλα να κάμεις πήχη το φτερό να φτερουγίσεις πάλι.
6 σχόλια:
Αλήθευει αυτό που έχω κρυφακούσει να λένε οι μεγάλοι, πως η ιστορία και ορισμένα από τα δεινά του ανθρώπου ξεκινούν με την εφεύρεση της προοπτικής;
Ακίνδυνε φίλε των ελευθέρων ουρανών, έτσι άκουσα και εγώ, πώς η προ οπτική είναι μία μορφή τύφλωσις.
( Κάποιος που δεν είναι τόσο αυθόρμητα προσεκτικός όσο εσύ, θα έγραφε «ανακάλυψι». )
Την ξερω αυτήν την γραφή! Είναι η γραμμική Τσίου.
Λέει "τα πουλιά, τα βρίσκει ο χάρος στο φτερό
τα ελάφια, όταν σκύβουν για νερό
μα εμένα, που είμαι δέντρο μες τη γη
με ξεριζώνει, κάθε χαραυγή..."
Μαύρε Γάτε Πρίγκιπα.
Κοκκιν' αχείλι εφίλισα κι έβαψε το δικό μου,
και στο μαντήλι το 'συρα κι έβαψε το μαντήλι,
και στο ποτάμι το 'πλυνα κι έβαψε το ποτάμι
κι έβαψε η άκρη του γιαλού κι η μέση του πελάγου
Κατέβει ο αϊτός να πιει νερό κι έβαψαν τα φτερά του,
κι έβαψε ο ήλιος ο μισός και το φεγγάρι ακέριο.
Κι άλλο :
Το Κωστσαντή ‘χουν στη φλακή πουλάκι κανακίζει
δεν είχε ο βαριόμοιρος φαί να το ταίζει
το μπράτσο ντου φλεβοτομά το αίμα του του δόύδει
φάε κι εσύ καλό πουλί απ’αντρωμένου σπάλα
να κάμεις πήχη το φτερό να φτερουγίσεις πάλι.
Χμμμμμ.... απουσιάζει όλο το σαββατοκύριακο...
να υποψιαστώ εργασίαν γραφείου;
να υποψιαστώ εργασίαν γραφέως;
μα, σπουργίτης συντάκτης;;;;
μπα, θα είναι η ιδέα μου Σ:)))))))
Ξέχασα πριν να κελαηδήσω την θερμή μου καλησπέρα...
Δημοσίευση σχολίου