12.18.2006

Στέγνωσε το νερό της μάννας μου.

Εκανε ζέστη μεγάλη εκείνη την ημέρα - και η μάννα μου βγήκε στην αυλή - ανέβασε νερό και γελούσε - π' άδειασε πάνω της το κρυο νερό. Της πιάστηκε η ανάσα - μπήκε μέσα και πήγα - ξυπόλητος και πάτησα το νερό της μάννας μου. Η ζωή μας τώρα μοιάζει με βιβλίο.
Ερχεται από το Κάστρο - με το απογευματινό λεωφορείο - κατεβαίνει στην Στροφή. Είναι πιό μικρή από μένα - περίπου δέκα χρόνια. Τα πέδιλά της δεν μου χωράνε πιά.
Προχθές - είδαμε έναν Ξένο στο χωριό - καθότανε μονάχος στην στάσι - ξεφλούδισε ένα πορτοκάλι - φορούσε ένα κόκκινο πουκάμισο. Το στήθος του ήταν σαν τσαλακωμένη εφημερίδα και έβηχε. Φορούσε κάτι παλιοπάπουτσα που είχανε δει δρόμους και δρόμους. Οταν ήρθε σπίτι - η μάννα μου του έδωσε τα παλιά παπούτσια μου.
Μιά άλλη φορά - βρήκα ένα πεθαμένο Σπουργίτι. Το σήκωσα - κι ήταν πιό ελαφρό κι απ το τίποτα. Τα πόδια του ήταν σπασμένα - κι ήταν ξυπόλητο - σαν κι εμένα.
Τώρα δεν έχω τίποτα να φορέσω - και το νερό της μάννας μου στέγνωσε.

5 σχόλια:

Μαύρος Γάτος είπε...

Να είσαι γυμνός κι ανυπόστατος σαν Σπουργίτης. Και να μην έχεις νερό, ούτε φαγητό. Και να κάνει κρύο μέσα κι έξω. Και να επιζείς. Και να νικάς.

Αυτό δεν είναι το μεγαλείο του Νικηφόρου Σπουργίτη;

Πάντως εγώ γι αυτό σ΄'αγαπάω.

Χτυπάνε απόψε οι καμπάνες στο Χριστό, στο Κάστρο. Στον Ασέληνο λούζεται ολόγυμνο ένα Δελφινοκόριτσο, μέσα στην παγωνιά. Πάμε;

Μαύρος Γάτος είπε...

Η ταπεινότης μου σάς έκανε μίαν αφιέρωσι. Κοπιάστε να ιδείτε, παρακαλώ.

Νικηφόρος Σπουργίτης είπε...

Μαύρε Γάτε
θα μάθω να σφυρίζω τραγούδια να σφυρίξω ένα για χάρη σου.
Ηρθα και είδα.

Μαύρος Γάτος είπε...

Καλό βράδυ αδερφέ μου.

Μαύρος Γάτος είπε...

Πέρασα να πω μια καλημέρα. Ελπίζω να είσαι κάπου "ζεστά"....

Σ:)