11.29.2006

Ο κ. Σπουργίτης μιλάει για το φονικό.

Δεν τους χωράει όλους η ψυχή μου, τους σκοτωμένους και τους φονιάδες, τους αστυνόμους και τους δημοσιογράφους, τα πρόβατα, τα χωράφια, τα όπλα, τα μοιρολόγια, τις κατάρες και τις κηδείες .....
Ακουσα, η ψυχή των ανθρώπων ζυγίζει 21 γραμμάρια, πόσο βαριά να ναι άραγε η δική μου ;
Ούτε μισό.
Χωράει μόνο τις γυναίκες.
Πρώτα τις μάννες των σκοτωμένων, που μείνανε με τις κοιλιές τους άδειες. Οταν πεθαίνει ο γιός σου, κάπου διάβασα, νοιώθεις την κοιλιά σου σαν τάφο, σα να τον γέννησες νεκρό απ την αρχή. Υστερα την μάννα του φονιά, που έμεινε μονάχη σε ένα κάμπο που και τα δένδρα θα την δείχνουν - η μάννα του φονιά θα λένε, η μαύρη, η καψερή, αυτή που δεν υπάρχει τόπος να σταθή.
Και τέλος, τις αδελφές, αυτές που έμειναν από αδέλφια ορφανές και τις κόρες των πεθαμένων και των φονιάδων.

Μακάρι να ΄τανε πιό μεγάλα τα φτερά μου, να πέταγα στα Καλύβια, να μουνα στην κηδεία από ψηλά, να κατέβαζα λίγο ουρανό να τις παρηγορίσω.

6 σχόλια:

Πληρωμένη πένα είπε...

Και μια σφαίρα ζυγίζει μόλις 9 γραμμάρια, καμια φορά και λιγότερα. Κρίμα γενικά

Μαύρος Γάτος είπε...

Σπουργιτάκο μου, κουράγιο. Αυτ΄ή είναι η ζωή...

"Λες κι είχαν ποτέ τελειωμό τα βάσανα κι οι καημοί οτυ κόσμου"....

Νικηφόρος Σπουργίτης είπε...

@π.πένα Προφανώς τότε ο θάνατος δεν πάει με το ζύγι. Ναι, κρίμα γενικά.

@μαυρεγάτε εμείς τα ζώα πονάμε τους ανθρώπους αλλά αυτοί μας πονάνε πιό πολύ.

Ωραία η μετάφρασι, την είδα.

Μαύρος Γάτος είπε...

Καλημέρα, καλό μήνα
Σ:)))

Ζίτσα είπε...

Δεν υπάρχουν λόγια για να τα περιγράψεις όλα αυτά μόνο κουβέντες που περνάν και δεν μένει τίποτα

Νικηφόρος Σπουργίτης είπε...

Τίποτα δεν μένει.