Ο κ. Σπουργίτης και τα Χελιδόνια.

Βρήκα ένα Χελιδόνι μ'ἐνα αγκάθι στην καρδιά. Πλημμύρισα στα αίματα.

Ενα Χελιδόνι έπεσε πάνω στην μάννα μου. Εφτά χρόνια έμεινε στην σκιά της.

Ενα Χελιδόνι μιά φορά, πέταξε κι ήρθε, κι ήπιε βρόχινο νερό απ'το σπασμένο πιάτο στην αυλή. Τότε, ξάφνου, ο κόσμος χάθηκε.

Ενα Χελιδόνι βάδιζε στην στην στέγη μας με κάτι τεράστια βήματα. Hρθε ο Χειμώνας.

Ενα Χελιδόνι πέθανε στον ουρανό. Εβγαλε τα μανταλάκια η μάννα μου και τον δίπλωσε με τ' ασπρόρουχα.

Ενα Χελιδόνι, μόνο ένα, έφερε την Τελευταία Ανοιξι.