1.17.2007

Εγώ είμαι ο Νικηφόρος.

Ηρθε μία ημέρα - κοίιταξα στον καθρέφτη και δεν είδα κανέναν. Είδα μονάχα τον κόσμο - να γυρνάη αργά - αλλά εγώ έλειπα. Κι ύστερα πρόσεξα τα ίχνη της παρουσίας. Είδα ένα τσιγάρο αφημένο στο τασάκι - ακόμα κάπνιζε - το σχήμα ενός σώματος στο κρεβάτι - ένοιωσα μιά μυρωδιά που κάτι μου θύμιζε - οικοία και ξένη - σαν την μηρωδιά που έχουν τα δάκτυλά σου όταν γυρνάνε από τα σπλάγχνα εκείνης που αγάπησες. Θυμήθηκα τότε ψιθύρους και χάδια - χειρονομίες στο κενό - απογεύματα που ο ήλιος έντυνε χρυσό ένα πρόσωπο. Θυμήθηκα περιπέτειες - και νεκρούς - χωράφια σπαρμένα με στάρια και σκελετούς - και θυμήθηκα νερά και απογεύματα. Αλλά όλα - χωρίς εμένα - άδεια - στην θέσι μου ένα κενό. Αναρωτιέμαι αν είναι αυτό η ζωή - αν είναι αυτό η ζωή μου. Μετά πέρασε καιρός - κι ονόμασα τα ξέθωρα ίχνη - στην άκρη της λησμονιας - τα είπα Νικηφόρο.

6 σχόλια:

mario είπε...

δε φοβάσαι όλα αυτά που θα γίνουν για σένα χωρίς εσένα?
Μέρα καλή Νικηφόρε:)

Μαύρος Γάτος είπε...

ΛΕς τελικά να νικήσουμε, Νικηφόρε;

Κάθε σπουργίτι να
είναι και μια νίκη;

Μαύρος Γάτος είπε...

"σαν την μηρωδιά που έχουν τα δάκτυλά σου όταν γυρνάνε από τα σπλάγχνα εκείνης που αγάπησες"...

Με τσάκισες. Την θυμάμαι αυτήν την μηρ-ωδιά...

γεράσιμος μπερεκέτης είπε...

"ένοιωσα μιά μυρωδιά που κάτι μου θύμιζε - οικοία και ξένη - σαν την μηρωδιά που έχουν τα δάκτυλά σου όταν γυρνάνε από τα σπλάγχνα εκείνης που αγάπησες"

Έγραψες........

Νικηφόρος Σπουργίτης είπε...

Καλή ημέρα Μαριώ. Δεν φοβάμαι.

Μαύρε Γάτε είδα όσα τραβάς με την μεταφορά. Εχασες κάτι ;

Γεράσιμε σε διαβάζω πάντα και τις ημέρες που δεν γράφεις σε ξαναδιαβάζω.

Να είστε όλοι ευτυχισμένοι.

Μαύρος Γάτος είπε...

Βρε καλώς τον Σπουργιτάκο... πού χάθηκες;

Εχασα την ταυτότητα πολλών από τους συνομιλητές μου στα σχόλια...

Τϊ να κάνουμε όμως. Ο γέγονε γέγονε (και δεν ξε-γέγονε...)

καλό βράδυ Σ;))))