1.05.2007

Η εποχή των θαυμάτων.

Ξέρω - αν μία ημέρα μείνω μόνος - τότε θ αρχίση η εποχή των θαυμάτων. Δεν είναι δύσκολο - αρκεί να στρίψω αρκετά - μέσα στον κόσμο. Να κοιμάμαι με το πρώτο φως της νύκτας - να ξυπνάω χαράματα. Να κάνω τον Σταυρό μου αδιάκοπα - μέχρι να βρούνε τα χέρια μου τον πρώτο προορισμό τους - να ανασαίνω βαθειά με όλες τις λέξεις μου. Και πρώτη μου δουλειά να είναι αυτή - να γυρίσω τις πέτρες στο πλευρό τους. Ετσι στρίβεις του κόσμου. Υστερα κάθομαι στο παράθυρο και πέρα - μακριά - είδα τις ελιές που βγήκανε - ξεκλειδώσανε το αρχαίο ξύλο τους και βγήκανε - ξεμαλλιασμένες - χλωμές από τον σκοτεινό Παράδεισο - που περιμένει τους ανθρώπους να φωτίση. Και τους Σπουργίτες.

4 σχόλια:

Μαύρος Γάτος είπε...

Προς το παρόν κρύψου καλά γιατί είναι η εποχή των σφαλιάρων...

Χαμός στο μπλογκοχωριό...

Νικηφόρος Σπουργίτης είπε...

Εσύ στα κεραμίδια και στις κορφές των δένδρων , εγώ στα σύρματα, δεν μας πιάνει κανείς Μαύρε Γάτε.

mario είπε...

θα ήθελα να μπορούσα να ανασαίνω βαθειά με όλες μου τις λέξεις.
όμοργα πράγματα έχεις εδώ.
μέρα καλή να έχεις

Νικηφόρος Σπουργίτης είπε...

Kι εσύ, ευχαριστώ, άφησα ένα σημείωμα στο ιστολόγιό σου.