Ο κ. Σπουργίτης και τα Χελιδόνια.

Βρήκα ένα Χελιδόνι μ'ἐνα αγκάθι στην καρδιά. Πλημμύρισα στα αίματα.

Ενα Χελιδόνι έπεσε πάνω στην μάννα μου. Εφτά χρόνια έμεινε στην σκιά της.

Ενα Χελιδόνι μιά φορά, πέταξε κι ήρθε, κι ήπιε βρόχινο νερό απ'το σπασμένο πιάτο στην αυλή. Τότε, ξάφνου, ο κόσμος χάθηκε.

Ενα Χελιδόνι βάδιζε στην στην στέγη μας με κάτι τεράστια βήματα. Hρθε ο Χειμώνας.

Ενα Χελιδόνι πέθανε στον ουρανό. Εβγαλε τα μανταλάκια η μάννα μου και τον δίπλωσε με τ' ασπρόρουχα.

Ενα Χελιδόνι, μόνο ένα, έφερε την Τελευταία Ανοιξι.

Ο κ. Σπουργίτης μιλάει για το φονικό.

Δεν τους χωράει όλους η ψυχή μου, τους σκοτωμένους και τους φονιάδες, τους αστυνόμους και τους δημοσιογράφους, τα πρόβατα, τα χωράφια, τα όπλα, τα μοιρολόγια, τις κατάρες και τις κηδείες .....
Ακουσα, η ψυχή των ανθρώπων ζυγίζει 21 γραμμάρια, πόσο βαριά να ναι άραγε η δική μου ;
Ούτε μισό.
Χωράει μόνο τις γυναίκες.
Πρώτα τις μάννες των σκοτωμένων, που μείνανε με τις κοιλιές τους άδειες. Οταν πεθαίνει ο γιός σου, κάπου διάβασα, νοιώθεις την κοιλιά σου σαν τάφο, σα να τον γέννησες νεκρό απ την αρχή. Υστερα την μάννα του φονιά, που έμεινε μονάχη σε ένα κάμπο που και τα δένδρα θα την δείχνουν - η μάννα του φονιά θα λένε, η μαύρη, η καψερή, αυτή που δεν υπάρχει τόπος να σταθή.
Και τέλος, τις αδελφές, αυτές που έμειναν από αδέλφια ορφανές και τις κόρες των πεθαμένων και των φονιάδων.

Μακάρι να ΄τανε πιό μεγάλα τα φτερά μου, να πέταγα στα Καλύβια, να μουνα στην κηδεία από ψηλά, να κατέβαζα λίγο ουρανό να τις παρηγορίσω.

Οι επώνυμοι για τον κ. Σπουργίτη

Eνας κ.Σπουργίτης φέρνει την Ανοιξι .
Αριστοτέλης.

Πόσο γενναία πολέμησε ο κ. Σπουργίτης, στην πρώτη γραμμή, με το ξύλινο σπθί του!
Διγενής Πουλολόγος.

Ο κ. Σπουργίτης μόνο μας έδειξε τον δρόμο του γυρισμού.
Η Ελένη στο Τραγούδι του Νεκρού Αδελφού.

Στο καθρεφτάκι του ο κ. Σπουργίτης κρύβει και φανερώνει τον Ουρανό.
Διονύσιος ο Αεροπαγίτης.

κ. Σπουργίτη Εσύ της Σιωπηλής Σελήνης Σήμαντρο και Σείστρο !
Γεώργιος Λουδοβίκος Μπόρχες.

d. Passer ad portas !
Mάρκος Αυρήλιος .

Σπουργίτη που πάς ; Στη θάλασσα πετώ / στη μάννα μου γυρνώ.
δημοτικό.

σπουργιτάκι μου ......
Η μαμά μου.

Ο Σπουργίτης στην Αφρική

ΜΠΑΜ ! ΓΑΒ !

Ωχ! Πλακώσανε οι κυνηγοί με τα βρωμόσκυλα.

Αδέλφια Σπουργίτια ......... α έ ρ ααααααα .....

Το ξένο Σπουργίτι

Γιατί γράφετε στα ξένα ;
Είμαστε αναγκασμένοι να γράφουμε τις διευθύνσεις μας στην αγγλική - το ίδιο και οι Κινέζοι. Είμαστε επίσης αναγκασμένοι να γράφουμε ένα σωρό ξένες λέξεις όταν τα πράγματα που δείχνουν αυτές οι λέξεις είναι ξένα : i-pod, sex, gargoyle ...
Ακόμα, και το χειρότερο είναι αυτό,
οι πύλες του διαδικτύου απαιτούν όνομα και σύνθημα ονόματος ξένα ! Κι αν ελληνικά - ή κινεζικά - πρέπει να γράφουμε το όνομα και το σύνθημα του ονόματος με γράμματα ξένα.
[ s p o u r g i t i s ]
Το διαδίκτυο με βάφτισε - με ένα ξένο όνομα.

* Εγώ ο Σπουργίτης είμαι αεροπλανικός, ανεμοβάτης, ουρανοπόρος. Είμαι η μαρτυρία της Ανοίξεως μέσα στον Χειμώνα. Είμαι το αμετάθετο και σταθερό σημείο του κόσμου.
Ο spourgitis δεν είναι τίποτα. Δεν έχει φτερά, ειναι βαρύς σαν πέτρα, ζει σε μιά τρύπα στο χώμα σαν έντομο. [ Δεν με χωράει το διαδίκτυο ολόκληρον - με τα φτερά μου και τον ουρανό τους. ]

Ιστολόγιον.
Ενας απελπισμένος μουσικός κατασκεύασε αυτό το ηχητικό καύκαλο και έντυσε το ξένο πράγμα. Είμαστε αναγκασμένοι να δεχθούμε τον συμβιβασμό -
αλλά δεν ξεχνάμε : εδώ έχουμε ένα τέρας και μία κηδεία.

Γιατί λοιπόν γράφετε ξένα ;
Γιατί όλες αυτές οι ξένες λέξεις και προτάσεις - όταν υπάρχουνε ελληνικές, γνώριμες, οικοίες, οικογενεακές, κυριακάτικες
και μητρικές -

Γνωρίζω τον λόγο -
τον γνωρίζετε και εσείς. Είναι ήσυχη και ασφαλής - κυρίως ασφαλής - η εντομική παρήχησις.

** έγραψα ότι οι λέξεις δείχνουν τα πράγματα αλλά αυτό δεν είναι σωστό. Οι λέξεις φωτίζουνε και φωτίζονται από τα πράγματά τους - ειδ άλλως, αυτός ο ξένος Σπουργίτης, μένει μετέωρος και ακίνητος.
*** εντομική παρήχησις. Ο ακριβής όρος είναι παραξενολεξία.
**** gargoyle = ο γαργάρας, τρέχει νερό από το στόμα του γαργαριστό.

Ολοι ζητάνε το εισητήριο.

Μπορώ να δω το εισητήριό σας ;
Λαμία, χωρίς επιστροφή.

Ολοι ζητάνε το εισητήριο.

Χωρίς εισητήριο δεν υπάρχει η Λαμία. Το εισητήριο κατασκευάζει τον προορισμό.

Και έτσι, όλοι τρέχουν να βγάλουν εισητήριο.

Αν γράψεις στα παλιά σου τα παπούτσια τις αρχές και τα ταμεία, τα στενά εκδοτήρια εισητηρίων, αν φύγεις μόνο με το παιδί σου, τα πράγματα που αγαπάς,
τα εικονίσματα της μάννας σου -
αλλά χωρίς εισητήριο ;

Αν είναι αυτά το εισητήριό σου ;

Ο Τόμ μιλάει για τον Σπουργίτη.

Ηταν η πρώτη διεθνής επιτυχία μας αυτή η αναφορά του Τομ Γουέητς στον Σπουργίτη και το Ιστολόγιό μας. Σε συνέντευξι που παραχώρησε σε κάποια ιταλική εφημερίδα, ο Τομ, είπε ότι το παρόν Ιστολόγιο είναι τόσο ωραίο όσο ένα τραγούδι.

Το να γράφεις ένα τραγούδι σε δίσκο είναι όπως όταν πιάνεις έναν σπουργίτη: πρέπει να προσέξεις να μην το σκοτώσεις. Μερικές φορές, από τη βιασύνη να μεταφέρεις ένα τραγούδι σε δίσκο, απομένεις έχοντας στο χέρι μερικά πούπουλα μόνο, και ο σπουργίτης, δηλαδή το τραγούδι, έχει πετάξει μακριά...

* Ο Τομ Γουέητς είναι ένας διάσημος στο εξωτερικό μουσικός.